Achtste-groepers huilen niet

1. Zakelijke informatie: 

- Titel van het boek: Achtste-groepers huilen niet

- Naam van auteur: Jacques Vriens

- Naam van de uitgever en het jaar van verschijnen: Van Holkema & Warendorf in 1990

2. Samenvatting

In de groep van juf Ina (groep 8) hebben de kinderen dikwijls ruzie over het trapveldje, de jongens vinden dat de meiden niet kunnen voetballen en de meiden proberen met veel geweld de bewijzen dat ze het wel kunnen. Juf Ina heeft samen met de meester van groep 7 een oplossing gevonden, er wordt een voetbaltoernooi georganiseerd voor alle scholen en de kinderen moeten er samen voor trainen. Het toernooi wordt gehouden ter ere van het jubileum van de school. De oplossing lijkt goed te zijn, maar de twee grootste rivalen zijn niet tevreden en gaan na schooltijd met z’n tweeën de strijd uitvechten. Akkie en Joep zijn eigenlijk even sterk, maar de juf grijpt in voordat de strijd beslist is. Later heeft Akkie het erg benauwd en haar vriendin, Elise, is erg bezorgd, omdat ze hier al eerder last van heeft gehad. Eenmaal thuisgekomen is ook Akkie’s moeder snel op de hoogte en neemt Akkie mee naar de dokter. Daar wordt bloed geprikt. Na schooltijd staan Akkie’s ouders haar enigszins ongeduldig op te wachten. Ze moet naar het ziekenhuis en krijgt daar een hele vervelende prik, een beenmergpunctie en uit die punctie blijkt dat ze leukemie heeft. Ze wordt meteen opgenomen in het ziekenhuis. De klas van juf Ina is helemaal in rep en roer. Ze zijn allemaal heel erg geschrokken en vragen zich af wat er gaat gebeuren met Akkie. Vooral Joep is bang dat het zijn schuld is. De klas gaat samen met Akkie een lange weg van chemokuren en behandelingen in. De ouders van Akkie blijven in het ziekenhuis en de klas denkt veel aan haar. Ze maken tekeningen voor haar en sturen kaarten. Na de eerste chemokuur mag Akkie naar huis en zelfs naar school! Akkie vindt het vreselijk dat ze niet mee kan doen met het voetbaltoernooi en is ook bang dat ze niet meekan op schoolkamp en niet mee kan doen aan de musical. Wel blijft ze ondertussen haar leventje leiden, want ze wordt verliefd en krijgt een vriendje(Laurens). Samen met vriendinnen probeert ze zelfs de juf te koppelen aan de meester van groep 7. Akkie moet weer terug naar het ziekenhuis voor verdere behandeling en haar ouders besluiten dat ze niet mee kan op schoolkamp, echter als Akkie en haar vriendinnen en zelfs de juf met allerlei oplossingen komen aandragen besluiten ze dat Akkie toch wel meekan, maar alleen als ook haar moeder meegaat als kookmoeder. Na het schoolkamp gaat het niet meer zo goed met Akkie en moet ze weer terug naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis verzint ze nog wel het hele script van de musical. Later in het ziekenhuis wordt ontdekt dat Akkie inmiddels ook uitzaaiingen in de hersenen heeft. Elise ziet dat Akkie’s vader het er erg moeilijk mee heeft en durft niet te vragen wat dat zijn. De klas heeft ook wel door dat het heel erg slecht met Akkie gaat. De juf gaat nog een keer samen met Elise naar het ziekenhuis toe. Ze mogen niet meer bij Akkie op de kamer, maar zien haar wel door het raam . Ze schrikken allebei van haar. Akkie kan Elise en de juf wel zien en lacht naar ze. Dit is de laatste keer dat ze Akkie hebben zien lachen want twee dagen erna sterft ze. Tijdens de musical zingen de kinderen een prachtig lied dat gaat over afscheid maar ook wel een beetje voor Akkie was bedoeld. 

http://www.scholieren.com/boekverslag/57465

De hoofdpersoon is: Akkie, ze is stoer, nergens bang voor, een beetje jongensachtig.

De bijfiguren zijn: Elise, de vriendin van Akkie een stil en rustig meisje totaal anders als Akkie. Laurens, hij is verliefd op Akkie. Brammetje, een klein jongetje die er van alles uitvloept. Joep, de vijhand van Akkie. De juf, ze is een hele lieve stevige vrouw. De vader en moeder van Akkie, zijn altijd heel erg bezorgt.

Wat er gebeurt staat in de samenvatting.

Het verhaal speelt zich af op school in de tijd dat de kinderen in groep 8 zitten.

Er zitten terug blikken in het verhaal, terugwijzigingen en ook voorwijzigingen. 

De volgorde is wel chronisch.

Het is een zielig verhaal wat ook echt gebeurt is met de schrijver van het verhaal.

De hoofdpersoon maakt de ontwikkeling mee dat zij ziek wordt. 

De schrijver brengt spanning in het verhaal door je echt mee te laten leven.

Je komt vooral de ikvertel situatie tegen. 

Er zit een minder leuk einde aan het boek omdat de hoofdpersoon dood gaat. 

3. Auteur

Jacques Vriens is vroeger zelf ook schoolmeester geweest. Nu is hij dat niet meer, hij schrijft nu alleen nog over schoolboeken. Hij is een populaire schrijver, hij heeft al veel boeken geschreven.